Motown Supremacy Soul At The Bebop Leuven (05-01-2019) reporter & photo credits: Freddie info club: At The Bebop info band: Motown Supramecy © Rootsville 2019

Diana Ross & The Supremes, Martha Reeves and the Vandellas, Gladys Knight and the Pips, The Marvelettes, Smokey Robinson & The Miracles, Marvin Gaye, Stevie Wonder, Jacksons 5, zijn allemaal namen waardoor we vroeger, en ook nu nog, op de dansvloer terecht kwamen. Deze "Motown Sound" met al zijn iconische namen zijn nog steeds "hot" en dat werd op zaterdag 5 januari 2019 nog maar eens bewezen in "At The Bebop" te Leuven. Het bordje "Sold Out" was al een tijdje door Jaak aan de voordeur van de "Bebop" gehangen en daar stond uiteraard niemand van te kijken. Deze jazzclub in de Tiensestraat van de universiteitsstad staat er immers om gekend om alleen maar klasbakken op hun podium toe te laten en daar horen deze "Motown Supremacy" zonder meer bij. Een project van drummer en bandleider Dave Imby dat als een ongelooflijk succes wordt beschouwd. Three stunning ladies with amazing soul-voices bringin' that iconic and sensational sound of Hitsville USA.

Toen Jaak de aanbieding van deze "Motown Supremacy" in de bus kreeg zal hij wel meteen gezongen hebben van...ain't no mountain high enough, ain't no valley low enough, ain't no river wide enough, to keep me from getting to you...en zo reizen we hier bij de start van 2019 meteen terug in de tijd. De tijd dat Barry Gordy Jr in "Motor-City" de wereld liet kennismaken met de platen die werden uitgebracht in Europa door "Tamla Motown", een samenvoeging van Motown- en Tamla Records. Het begon allemaal in 1959 met de eerste hits "Money (That's What I Want)" van Barret Strong en "Shop Around" van The Miracles. In de 60-tiger jaren werd de wereld dan overspoeld door de hits van het Motown songwriters team "Holland-Dozier-Holland"...de rest is history.

Tegen de klok van 10.00PM kwamen de drie diva's samen met hun band postvatten en voelde iedereen het in zijn kleine teen, dit zou een memorabele avond gaan worden. Een avond waarbij ruim een swingende medley van meer dan 90 minuten deze "Bebop" met zijn aanwezigen zou gaan inpalmen, met als resultaat een algemene sing-a-long.

"Jimmy Mack" bracht meteen de nodige schwung in de avond en je zag zo dat Martha en Gladys zich vermomd hadden als Viv Black en Lara Kowsoleea. Diana Ross die deed alle moeite om zich voor te doen als Ibernice Mac Bean maar wij wisten beter, this was the real thing..."How Sweet it Is"! Na een eerste medley die werd voorbehouden voor het oeuvre van "Smokey Robinson" schakelden de dames meteen een tandje hoger met de hits "You Can't Hurry Love" en "Dancing in The Street", en zo kregen we al een mix te verwerken van de "Supremes" en de "Vandellas". Heerlijk en dat vonden ook de voltallige backing vocals van de "Bebop Girls & Boys"

Dat de dames daarna even bij de duivel te biechten gingen werd hen onmiddellijk vergeven, daar het ging over een nummer van de Queen of Soul, Aretha Franklin. Deze "Natural Woman", destijds geschreven door Carole King voelde zo warm aan en meteen was de concurrentie tussen "Tamla-Motown" en "Atlantic" vergeten. "Diana Ross & The Supremes" à volonté dan met een medley van “Baby Love”, “Where Did Our Love Go”, “Stop! In The Name Of Love” en “Ain’t No Mountain High Enough”, en zagen we Jaak achter de bar nu niet dansen met zijn Go-Go Girls ;)

Zeer geslaagd was ook de inbreng van Stevie Wonder vanavond, maar "My Cherie Amour...s" verdwenen toen van het podium. De band schudde, met aan de percussie een vrouwelijke equivalent van Poncho Sanchez, een Latin gevoelige intermezzo uit de mouwen. Lang genoeg om de dames van outfit te laten veranderen. Bij de eerste noten van "Proud Mary" volgde al onmiddellijk het "Bebop Choir" en had zo niemand door dat we "Hitsville" weerom verlieten. De ambiance was opperbest en toen "La Divas" dan ook nog kwamen meedoen werd het zelfs onvergetelijk. Andere haartooi, ander tijdperk en zo werden deze Ladies plots allemaal zusjes van de "Jackson 5"...On Two Three, or simple as Do Re Mi..."Can You Feel It"!!!

Na een rollercoaster van emoties van ruim meer dan 90 minuten was hier iedereen nog niet uitgezongen in de "BeBop", zelfs niet met "Higher and Higher" van Jackie Wilson. Heu, is dat geen Chicago Soul ;-) Alles kon en alles mocht hier vanavond met deze uitstekende "Motown Supremacy" maar helaas komt ook aan dit alles een einde. Resultaat was een meer dan verdiend oorverdovend applaus en dus kwamen helaas de bissers er al aan. "Don't Walk Away" van "The Four Tops" deed ons met tranen in de ogen afscheid nemen van deze "Motown Supremacy" gevolgd door het weemoedige "I'll Be There" van de "5".

Of ik nu teleurgesteld ben omdat ik niet één nummer van mijn favoriete "Motown" formatie heb gehoord? Bijlange niet, dit was top, dit was another temptation...en de Jaak viel meer dan gepast in met "Someday, We'll Be Together", grrrrr. Bedankt "Jaak van de Bebop" en uiteraard deze "Motown Supremacy" voor een enorme dosis jeugd sentiment, merçi zulle voor dit 90 minuten durend muzikaal orgasme! Volgende afspraak hier in "At The Bebop" is op donderdag 14 februari met het "Sarah D'Hondt Quartet". Maak die avond compleet met uw geliefde en reserveer meteen ook een tafeltje in het "Bebop Restaurant"!